جوجوی من و مجتبی

مهربانا؛ عشق صادقانه و بی ریایم به تو، روحم را آرامش، جسمم را پر توان و اندیشه ام را …………. بخشیده است. در دایره عنایت الهی ات به سوی شرایطی بهتر، برای دستیابی به هدفم ……….. رهسپار می شوم. خدایا؛ ستایش و سپاس سزاوار وجود مهربان توست و من برای التیام روح و روانم، خود را از هر گونه وابستگی، ……. و ……… رها کرده و فقط چشم به زندگی و امور جاری خود دارم. پروردگارا؛ من در این بامداد به روان همه کسانی که می شناسم، دعای خیر می فرستم و از هم اکنون تا همیشه با یاد ……… خود را از هر آن چه نمی پسندم رها کرده تا با نظمی الهی و از راهی ……….. به سوی خواسته بر حق دلم ……….. هدایت شوم.

محیا 79 مطلب
بابا مجتبی 0 مطلب

تعداد مطالب : 79
تاریخ عضویت : 12 بهمن 90